ایران در کدام کشورها رایزن بازرگانی دارد؟

چندی قبل رئیس سازمان توسعه تجارت ایران، از افزایش تعداد رایزن‌های بازرگانی کشور از ۵ نفر به ۱۲ نفر خبر داد.

علیرضا پیمان پاک با اعلام این خبر گفت که برنامه سازمان توسعه تجارت این است که تعداد رایزنان بازرگانی ایران در کشورهای هدف به ۳۰ رایزن افزایش یابد.

با این همه، ظاهرا قرار نیست افزایش تعداد رایزن‌های بازرگانی کشور صرفا یک افزایش کمی و عددی را شاهد باشد و در این میان، کیفیت مهم‌تر است، چرا که به گفته معاون وزیر صمت، «از ابتدای دی ماه سال گذشته، نزدیک به ۴۰۰ نفر را برای معرفی به عنوان رایزن بازرگانی گزینش کردیم و در نهایت از میان آنها ۳ رایزن تعیین شد.»

اما رایزن‌های بازرگانی چه کسانی هستند و چرا افزایش تعداد آنها برای ایران حیاتی است؟

 

انواع نماینده های دیپلماتیک

تعیین نماینده‌های دیپلماتیک مقیم در کشورهای دیگر، امری است که چند قرن قدمت دارد و دست کم از زمان انعقاد «پیمان صلح وستفالی» (Peace of Westphalia) در اروپا در سال ۱۶۴۸ میلادی، به تدریج همه گیر شده است.

با این همه، این تنها سفیران سیاسی نیستند که نمایندگی کشورها را در سرزمین‌های خارجی بر عهده دارند.

انواع دیگری از سفیران هم در این زمینه معرفی می‌شوند: کشورها ممکن است در خاک یکدیگر نمایندگان نظامی داشته باشند تا از وقوع سوءتفاهم‌های نظامی جلوگیری کنند؛ سفیران فرهنگی هم تبادلات فرهنگی را بر عهده دارند و سفیران بازرگانی هم ماموریت دارند که میزان مبادلات تجاری و هماهنگی های مربوط به آن را انجام دهند.

اما در حالی که برخی کشورها ده‌ها و صدها سفیر بازرگانی دارند، این موضوع تا همین اواخر در ایران جدی گرفته نشده بود.

 

راهی دراز که باید طی شود

روزنامه خراسان پیش از این گزارش داده بود که برخی از کشورهای جهان، گاه تا ۲۰ برابر بیشتر از ایران سفیر بازرگانی داشته و دارند.

به عنوان نمونه، تعداد رایزن‌های بازرگانی سوئد ۲۳۵ نفر (۲۰ برابر ایران)، چین ۲۲۱ نفر (۱۸ برابر ایران)، آلمان ۲۱۳ نفر (۱۷ برابر ایران)، هند ۱۹۸ نفر (۱۶ برابر ایران)، فرانسه ۱۵۶ نفر (۱۳ برابر ایران) و آمریکا ۱۵۰ نفر (۱۱.۵ برابر ایران) است.

ایران هم رکوردهای بالاتری داشته اما به خاطر تحریم‌های بین‌المللی، موضوع رایزن‌ها یا سفیران بازرگانی کم کم از موضوعیت افتاده است.

مثلا، در سال ۱۳۹۲ خورشیدی، ایران در کشورهای مختلف ۲۱ سفیر بازرگانی داشت، اما زمانی که تحریم‌های اقتصادی در سال ۱۳۹۷ خورشیدی به اوج رسیدند، عمده این سفرا فراخوانده شدند و به ایران برگشتند.

حالا هم وزیر صمت وعده داده که تا پایان سال ۱۴۰۴ (یعنی تا پایان عمر دولت سیزدهم) تعداد سفیران بازرگانی ایران را به ۱۲۰ نفر برساند.

فهرست کشورهایی که ایران در آنها رایزن بازرگانی دارد، ثبت شده در سازمان توسعه تجارت ایران

نام کشور	نام و نام خانوادگی	تلفن	ایمیل	نشانی اینترنتی	تلفن همراه
عراق	عبدالامیر ربیهاوی	0096-47700055151-3	baghdad@tpo.ir	https://iraq.tpo.ir	00964770005515
ارمنستان	اکبر گداری	003-7410280457	Armenia@tpo.ir	https://armenia.tpo.ir/	0037433069292
آذربایجان	مهدی بابایی	009-94124330263	azerbaijan@tpo.ir	https://azerbaijan.tpo.ir/	00994515213468
فدراسیون روسیه	ایرج زارعی	007-79459172442	russia@tpo.ir	https://russia.tpo.ir/	0079151987992
عمان	مهرداد فلاح اوریمی	0096-824696947-824696944	oman@tpo.ir	https://oman.tpo.ir/	009689825034
پاکستان	حسین امینی	009-22135369167-22135874370	Pakistan@tpo.ir	https://pakistan.tpo.ir/

 

رایزن بازرگانی وظیفه دارد که با فعالان اقتصادی کشور مقصد مستقیما ارتباط برقرار کند و آنها را به فعالان اقتصادی در داخل کشور وصل کند.

علاوه بر این، سفیر بازرگانی در جایگاهی است که با کشور مقصد «معاهده تجارت آزاد یا  FTA» امضا کند یا دست کم چنین معاهده ای را تدوین کند.

معاهده تجارت آزاد به این معنی است که مثلا ایران و استرالیا می توانند در اقدامی دوجانبه، تعرفه های تجاری و گمرکی میان دو کشور را حذف کنند تا حجم مبادلات تجاری دو طرف افزایش پیدا کند.
معاهده تجارت آزاد می‌تواند چندجانبه هم باشد، به این معنی که مثلا چند کشور همزمان موانع تجاری میان یکدیگر را حذف می کنند یا کاهش می‌دهند.

مهدی صفری، معاون دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه ایران، پیش از این گفته بود: «دولت‌های خارجی در ایران وقتی یک پروژه می‌خواهند بگیرند، سفیر راه می‌افتد و کمپانی هم پشت سر او راه می‌‌افتد. این ‌قدر در این وزارتخانه‌های ما می‌‌آیند و می‌‌روند تا پروژه را اجرا کنند. کار سفارتخانه‌‌های اروپایی، ژاپن، کره جنوبی و امثال این‌ها اصلا همین است».

او ادامه داد: «سفیری که در قزاقستان یا در جمهوری آذربایجان نشسته، اصلا به موضوع ترانزیت فکر نمی‌کند. در حالی که من معتقدم ما باید ۴ تا ۵ سفیر موضوعی و مساله محور داشته باشیم که مثال آن سفیر انرژی است. من آن موقع که در کره جنوبی بودم، این کشور سفیر انرژی داشت، چرا که نیاز اصلی کره جنوبی انرژی است. این سفیر تام الاختیار بود و به دنبال این بود که کره جنوبی باید از کجا نفت بخرد و از کجا «ال‌ان‌جی» بخرد. اگر ما چنین سفیری داشتیم، آیا ۵ سال گاز ما قطع می ‌شد؟»

 

هر کشور چند سفیر دارد؟

اما شاید یک شاخص دیگر هم باشد که نشان بدهد دیپلماسی در ایران تنها در حوزه تجارت لنگ نبوده است: اینکه هر کشور در چند کشور دیگر سفیر دارد.

دقت کنید که این بار صحبت از «رایزن بازرگانی» نیست، بلکه منظور سفرای سیاسی هستند.

شاخص دیپلماسی جهانی (Global Diplomacy Index) تهیه می‌شود، تعداد نمایندگان دیپلماتیک هر کشور در سطح جهان را نشان می‌دهد و در واقع نموداری است از اینکه هر کشور تا چه حد برای برقراری ارتباط با جهان تلاش می‌کند.

رتبه بندی کشورها بر اساس آخرین گزارش این موسسه که در سال ۲۰۱۹ میلادی تهیه شده:

1- چین (با 276 نماینده دیپلماتیک)

2- آمریکا (با 273 نماینده دیپلماتیک)

3- فرانسه (با ۲۶۷ نماینده دیپلماتیک)

4- ژاپن (با ۲۴۷ نماینده دیپلماتیک) 

5- روسیه (با ۲۴۲ نماینده دیپلماتیک)

 

 

ترکیه، بسیار جلوتر از ایران

اما ترکیه با در اختیار داشتن ۲۳۵ نماینده دیپلماتیک در جایگاه ششم و بالاتر از کشورهایی مانند آلمان، اسپانیا و حتی بریتانیا قرار دارد و این نشان می‌دهد که همسایه شمال غربی ایران، اهمیت زیادی برای دیپلماسی قائل است.

جالب اینکه ترکیه در سال‌های اخیر سعی کرده که جای پای خود را در سراسر قاره آفریقا (به عنوان موتور محرکه اقتصاد جهان در دهه های آتی) محکم کند.

بر این اساس، ترکیه تقریبا در تمام کشورهای آفریقایی نماینده دیپلماتیک و سفارتخانه دارد و علاوه بر این، عضو ناظر «اتحادیه آفریقا» (African Union) هم هست.

 

 

در این فهرست به ایران اشاره نشده، اما اطلاعاتی که به صورت جسته گریخته قابل جمع‌آوری است، حاکی از آن است که ایران در خاکِ حدود ۱۳۵ کشور سفارتخانه یا کنسول گری دارد. (تقریبا به اندازه کشورهایی مانند یونان یا لهستان)

این بدان معنی است که ایران، همچنان باید راه درازی را در حوزه دیپلماسی (چه سیاسی، چه اقتصادی و چه فرهنگی) طی کند.

 

ایران از کدام کشورها خودرو وارد می‌کند؟

آیین‌نامه واردات خودرو در حال نهایی شدن است و دولت وعده داده آذرماه امسال اولین گروه خودروهای خارجی وارد کشور شود. حالا سوالی که وجود دارد این است که ایران با توجه به تحریم‌ها از کدام کشور می‌تواند خودرو وارد کند؟ هند، روسیه، چین یا ژاپن؟

با نهایی شدن مصوبه واردات خودرو، شروط این مصوبه نیز از سوی سخنگوی وزیر صمت اعلام شد. به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین این شرایط، واردات خودروهایی با سقف ۲۰ هزار دلار است که گویا قرار است برای سه دهک کم‌درآمد جامعه وارد شوند. بنا بر اظهارات قالیباف، با خودروساز‌هایی همچون تویوتا، ژاپن و همچنین شرکت‌های خودروساز آلمانی، چینی و هندی نیز برای واردات خودرو مذاکراتی صورت گرفته است. در رابطه با واردات خودرو از کشور روسیه هم، سخنانی به میان آمده است.

اما دو سوال مهم درباره کشور مبدا واردات وجود دارد، اول اینکه آیا تحریم‌ها اجازه واردات خودرو از کشورهای اروپایی و ژاپن را به ما می‌دهد یا نه؟ دوم اینکه اگر ایران مجبور به واردات خودرو از هند و روسیه شود، کیفیت این خودروها چگونه است؟

 

خودروی چینی؛ تنها گزینه برای واردات

اما در رابطه با واردات خودرو از کشورهای نامبرده، نکاتی وجود دارد که بایستی در بحث واردات در نظر گرفته شوند. در رابطه با روسیه باید این نکته را در نظر بگیریم که صنعت خودروسازی این کشور از آغاز جنگ با اوکراین توسط اتحادیه اروپا و آمریکا تحریم شد. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد صنعت خودروسازی روسیه، در حال حاضر خود نیازمند کمک رسانی است.

درباره خودروهای هندی نیز چندی پیش یکی از نمایندگان مجلس اعلام کرد، در هند خودروهایی تولید می‌شوند که به دلیل ایمنی بسیار پایین، حتی اجازه تردد در خیلی از کشورها را ندارد. در چنین شرایطی باید دید واردات خودرو از کشورهای دیگر به چه صورت خواهد بود؟

به نقل از تجارت نیوز؛ مرتضی مصطفوی، کارشناس صنعت خودرو در این باره به تجارت‌نیوز گفت: صنعت خودروسازی روسیه خیلی شبیه به صنعت خودروسازی ماست. یعنی خودروسازی‌اش زیانده است، شرکت‌هایش مازاد نیرو دارند و خودروهایش کیفیت چندانی ندارند. بنابراین ما نمی‌توانیم از این کشور خودروی خاصی وارد کنیم. مگر اینکه سراغ پروژه تولید خودروی مشترک برویم که این هم تنها به افزایش تیراژ خودروها کمک می‌کند، نه افزایش کیفیت آن‌ها.

وی افزود: در حال حاضر و در این شرایط تحریمی، تنها کشوری که با ما روابط سیاسی خوبی دارد و می‌توانیم از آن خودرو وارد کنیم، کشور چین است. در رابطه با کشورهایی مثل ژاپن، آلمان و کره نیز همه چیز به نتیجه مذاکرات برجام بستگی دارد. اگر برجام به نتیجه نرسد، این کشورها و همچنین کشورهای اروپایی به دلیل روابط نزدیکی که با آمریکا دارند، حاضر به وارد کردن خودرو به ایران نمی‌شوند. حتی بسیاری از شرکت‌های چینی نیز سهامداران آمریکایی دارند و دست‌شان برای همکاری با ما بسته است.

 

محدودیت‌گذاری در تجارت جهانی بی معناست

شرط دیگری که در آیین‌نامه واردات خودرو آمده، واردات خودروهایی با سقف ۲۰ هزار دلار است. یعنی چیزی حدود ۵۳۰ میلیون تومان.

مصطفوی با اشاره به اینکه محدودیت‌گذاری در تجارت جهانی مفهوم چندانی ندارد، گفت: در شرایطی که اقتصاد کشور ثبات ندارد و وابسته به دلار و نوسانات آن است، ما نباید برای واردات محدوده تعیین کنیم. در واقع در مباحث اقتصادی نباید دخالت چندانی صورت بگیرد؛ زیرا خاصیت اقتصاد و بازار این است که خودش، خودش را تنظیم می‌کند.

وی افزود: متاسفانه ما در اقتصاد و سیاست‌های صنعتی و تجاری‌مان، کوتاه مدت سیاست گذاری می‌کنیم. اگر با همین رویه پیش برویم، با واردات هم غیر از انحصار و رانت اتفاق دیگری در صنعت خودورسازی نمی‌افتد. ما تا زمانی که فساد را از صنعت خودرو از بین نبریم، نمی‌توانیم ادعا کنیم که با واردات می‌توانیم این صنعت را رقابتی کنیم و باعث کاهش قیمت‌ها شویم.